Posts

De vrouw is wèl wispelturig

Afbeelding
Het laatste verhaal, CD 2, kopte ik met de vraag of La Donna echt zo mobilé is. Verdi’s smetje, een aria waarin de wispelturigheid van de vrouw wordt aangevoerd als excuus voor mannen om haar grenzen over te gaan. Ze stelt haar mening toch wel bij. In zijn opera Rigoletto leidt dat tot een ongekend drama. En schitterende muziek. We zijn bij cd 3, van de negen meter die nog voor ons liggen. Anna Netrobko. Opera aria’s. Met de Wiener Philharmoniker uit 2003. Geen weg waar ze niet aan timmerde.   Ze is wereldberoemd in de klassieke wereld dan.   Op verzameling aria’s twee keer Mozart en dat snap ik want mevrouw debuteerde ooit als de Koningen van de Nacht in de Mozarts Zauberflöte. Stukje Idomeneo, stukje Don Giovanni, en dan het rijtje af, Berloiz, Massenet, Donizetti, Belinni,   Gounod, Dvorack en Puccini. Even alle grote opera aria’s achter elkaar. Nou er gebeurt iets vreemds bij me, ik wordt er niet koud nog warm van. Alle noten kloppen maar ik luister naar een perfecte ijsprins
Een reactie posten
Meer lezen

La Donna is NIET mobile… toch?

Afbeelding
  S tel je voor, je hebt ruzie met iemand,   erger nog die iemand heeft aan je dochter gezeten. Je bedenkt een plan. Je huurt een moordenaar in. Tegelijk verkleedt je je dochter als jongen en vertelt haar dat ze uit de omgeving daar weg moet. Dan komt er nog een plotwissel, altijd leuk. Die moordenaar heeft een zus en die doet het ook met die man die vermoord moet worden. Die zus smoest met de moordenaar: “niet mijn mannetje doodmaken maar gewoon de volgende die straks de herberg binnenkomt.” En wie is dat? Ja natuurlijk de gans van een dochter die toch ook wel weer met die rondneuker wil en inmiddels als een jongen is verkleed. Stel je hebt afgesproken dat de moordenaar jouw vijand in een zak zou stoppen, je maakt die zak open, en tegelijk hoor je die vrouwenschender verderop zingen. Oei er is iets mis, je kijkt nog eens en ja hoor, daar ligt je dochter, doodgestoken. Wat een verhaal hè, en nu nog eens iets. Luister naar de eerste, de allereerste noten, de Preludio, van Rigoletto va
Een reactie posten
Meer lezen

Monteverdi en de gezegende maagd

Afbeelding
  “Luister je ze dan ook echt allemaal?” vroeg mijn vrouw toen ik zei dat ik al mijn cd’s ging beluisteren en daarbij van links onder naar rechts boven zou gaan. En dan bij iedere cd een stukje. Jullie hebben mijn stukjes over Bach al, helemaal niet gelezen. Dat doet me goed. Geen enkele belangstelling, dan is de boog ook niet zo gespannen. Met Bach bedoel ik de drie sonates en partita’s. Ik was er al aan begonnen toen ik het idee kreeg al mijn cd’s nog eens langs te gaan. Dus dit is eigenlijk nummer 1 van dit voornemen. Ik hoop natuurlijk veel te leren. Want luisteren is lezen en lezen is leren. Als ik de opname die ik via de cd beluister op Spotify vind dan doe ik er een link bij. Anders een vergelijkbare opname. Afbeeldingen komen of van de cd of van AI. En nu beginnen. Oh, dit gaat ook een drama worden voor wie orde en reinheid in het vaandel heeft. Dus verwacht de vreemdste cd’s naast en achter elkaar. Na de laatste verhuizing is alles min of meer in grote haast neergezet en n
Een reactie posten
Meer lezen

Walvissen en Bach

Afbeelding
Partita No. 2 Bach. “Felix, heb je Pa2 al gedaan? Of heb je die overgeslagen? Ik speelde de 2e partita op mijn examen duizend jaar geleden... was erg benieuwd wat je daar over zou schrijven...” Ja, toen begreep ik die zin pas. Eerder dacht ik dat het over een parkeerplaats ging, we staan op Pa 2! Maar musici hebben het dan over de Partita 2 van wie…. Ja, goed geraden Johann Sebastian Bach. De schrijver is mijn verhollanderlandste Zweedse vriend Anders Jallen en die naam spreek je nooit zo uit als je denkt, hoe je je best ook doet, het blijkt verkeerd.  Anders is componist. En wat voor componist. Hij schreef een oratorium op alle tekst van de Declaratie van de Rechten van de Mens. In december 2023 is het 75 jaar geleden dat deze oertekst die beter dan welke wetten dan ook de menselijke vrijheid werd   vastleg en aangenomen door de Verenigde Naties. Dat hele stuk heeft Jallen op muziek gezet en hier en daar stukken laten uitvoeren om belangstellenden een indruk te geven. Je begrijpt
Een reactie posten
Meer lezen

Bach’s Gouden plaat

Afbeelding
  Viool Sonates en Partita’s No 3 Kan je je het openingsgeluid Once upon a Time in de West herinneringen. Die droge windmolen in de woestijn. Charles Bronson die uit de trein stapt, dat trage, die langzame halen in het stof. Als de trein wegrijdt begint dat wereld beroemde harmonicadeuntje van Ennio Morricone. Dan weer stilte en alleen die roestige windmolen. “Frank?” vraagt Bronson. “Frank sent us.” Is het antwoord. Drie tellen later liggen er drie doden in het zand. Bronson is ook geraakt, knoopt zijn arm omhoog en gebruikt daarvoor zijn jasje, alsof hij de eigenlijk wel zo gewend is. Haal nou die windmolen en de harmonica weg, of zet het geluid zacht en zet de Viool sonate No. 3, het adagio (dat is het eerste deel) op. https://open.spotify.com/track/79KMgSMGze7If0vGKSoXMq?si=10e45990d55e404d   Geloof me, evenveel stof, evenveel spanning, evenveel westernmystiek. Waarmee ik helemaal niets wil zeggen behalve wanneer je jezelf niet het genoegen doet elke dag eventjes een beetje Ba
Een reactie posten
Meer lezen

Met Bach aan de borrel

Afbeelding
  Bach 3, Sonata no.2 in a mineur Met Bach aan de borrel   Weet je dat een Fuga eigenlijk een soort jazz was, in Bach’s tijd dan. Je bedenkt een thema, een leuke beginmelodie   en dan ga je die steeds anders spelen. Maar daar wil ik het eigenlijk niet over hebben. Sonate No.2 in A mineur. A mineur, mijn hemel, dat is muziek die meestal gevoelens van verdriet en weemoed oproept. En dan begint hij met de aanduiding Grave, wat zoiets als statig betekent. De stap van doodgraver denk ik dan. Als je dit deel kunt luisteren zonder ergens diep in jezelf een traan te voelen opwellen dat ben je van graniet. Mijn vrolijke jongens en meisjes van gisteren zijn nergens meer te bekennen. Dit is leed, dit is pijn, dit is weemoed en ver verlangen. Dit is uren in de regen staan en op de bus wachten en dan zie je opeens dat die niet gaat. Dan word je niet meer boos maar je voelt je hart wegzinken. Hupla, ik gooi ze maar even door elkaar, Grave, Fuga en Andante, muziek voor als het uit is en je den
Een reactie posten
Meer lezen

En we dansen op de adem van de god van wind

Afbeelding
  Wat zei ik nou gisteren? Dat het wel leek alsof Bach pas net een viool in handen had gekregen en hij zijn eerste stuk muziek voor dat instrument bij elkaar kraste.  Ik had het over de Sonate No 1, in G mineur. G mineur. G mineur dat is de klank van treurende pubers. Treurend over wat ze allemaal niet snappen, dat zijn de tranen van de eerste levenspijn. Ja, nou ja, Bach had het na het Adagio al aardig door. Zijn aanvankelijke haast krijsende aangehouden toon, maakte al snel plaats voor virtuoze muziek. Alles om maar te verbergen dat je jong bent, zo snel mogelijk volwassen klinken. Zo ging dat zeker toen.   Even tussen jou en mij, dat joch was 17 of 18 toen hij dit schreef!!! En als je dan uitging? Lekker dansen, swingen, de pan uit, mooie meiden kijken? Haha, dat gebeurde of als je aan het hof woonde of het betere stampwerk in de kroeg of herberg. Rondtrekkende legers hadden hun eigen wijsjes en zo trokken die wijsjes door de landen waar ze tussen de oorlogen door flink op dansten
Een reactie posten
Meer lezen